Καὶ ποιὸς εἶναι ὁ Ἅγιος;

Ποιὸς εἶναι ὁ καλός;

Ἐκεῖνος ποὺ δὲν προσπαθεῖ μὲ σύστημα νὰ κάνει ἐκεῖνο ποὺ αἰσθάνεται καλό, ταΐζοντας τὴν ματαιοδοξία του καὶ τὸν ἐγωισμό καὶ διεκδικῶντας/ἐπιβάλλοντας ἔτσι τὴν σωτηρία του ἀπό/στὸν ἴδιο τὸν Θεό, ἀκόμη καὶ μὲ ἐπιμονή, ἀλλὰ 

ἐκεῖνος ποὺ ἔμαθε στὴν ζωὴ, νὰ ὑποτάσσεται στὴν ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ καὶ γίνεται ὄργανο μεταφορᾶς κι ἐκδήλωσης Αὐτῆς στὸν κόσμο αὐτὸ καὶ στὴ ζωὴ κάθε ὥρα, κάθε λεπτό, κάθε στιγμή.

Καὶ ποιὸς εἶναι ὁ φρόνιμος;

Ἐκεῖνος ποὺ δὲν προσπαθεῖ μὲ προσποιητὰ ἐξωτερικὰ σχήματα τοῦ κόσμου νὰ δώσει τὴν εἰκόνα αὐτή, ἀλλὰ ἐκεῖνος ποὺ τὸν φρονίμεψε ἡ ἐσωτερικὴ εὐλάβεια ἀπὸ τὴν στὶς Θεῖες Ἐντολὲς ὑποταγή.

Καὶ ποιὸς εἶναι ὁ δίκαιος;

Ἐκεῖνος ποὺ δὲν προσπαθεῖ νὰ ἐπιβάλλει στὸν ἑαυτό του καὶ στοὺς ἄλλους τὴν ὅποια δικαιοσύνη ἔπλασε ἐντός του μὲ βάση ἀνθρώπινους κανόνες (νομικούς, ἠθικούς, ἐθιμοτυπικούς, κοινωνικούς, πολιτικούς, πολιτισμικούς κ.λ.π.), ἀλλὰ ἐκεῖνος ποὺ ὑπέταξε τὸ νοῦ καὶ τὴν καρδιά του στὴν Δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ κι ἐργάζεται και προβάλλει ζωντανὰ στὸν κόσμο Αὐτὴ, μέσα ἀπὸ μιὰ ταπεινὴ καὶ ἥσυχη ζωή.

Καὶ ποιὸς εἶναι ὁ ἅγιος;

Ἐκεῖνος ποὺ δὲν προσπαθεῖ μὲ τὰ μέσα τὰ πνευματικὰ τῶν χριστιανῶν νὰ γίνει ἅγιος γιὰ νὰ ξεχωρίσει ἀπὸ ὅποιον ἄλλο, νὰ αὐτοηδονίζεται μὲ τὴν "κτηθεῖσα" ἀρετή καὶ νὰ προβάλλει χαρίσματα, ποὺ τοῦ χαρίζονται ὡς κατάκτηση προσωπική, μὲ στόχο στὰ μάτια τοῦ ἐγῶ καὶ τῶν πολλῶν νὰ "καταξιωθεῖ", ἀλλὰ ἐκεῖνος ποὺ ἀγάπησε τὴν ταπείνωση πολύ.

Ἐκεῖνος ποὺ ἀγάπησε τὸν Θεὸ τόσο πολύ, ὥστε νὰ Τὸν ἀφήσει νὰ νικήσει μέσα του ὅποια "ἀγάπη" ἔχει ἀπ' τὸ ἄρρωστο ἐγὼ ἐκδηλωθεῖ καὶ σὲ Ἐκεῖνον μὲ ταπείνωση βαθειὰ ὁλοσχερῶς καὶ μυστικῶς νὰ ὑποταχθεῖ.

Ἐκεῖνος ποὺ ἐπέτρεψε στὴν Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μέσα του νὰ ἐργασθεῖ καὶ ἔπαψε κάθε ἀπὸ δικό του θέλημα ἀντίδραση καὶ ἀντίσταση στὴν Ἁγάπη αὐτή.

Ἐκεῖνος ποὺ ἀγάπησε μὲ καθαρὴ καρδιὰ ἐντός του στὸν Θεὸ νὰ δουλωθεῖ.

Ἐκεῖνος ποὺ θέλει στὴν ἐλευθερία του νὰ βάλει "ἀφέντη" τὸν Θεὸ κι ἔχει διάθεση γι' Αὑτὸν νὰ ἐργασθεῖ.

Ἐκεῖνος ποὺ ἐργάζεται μὲ σύνεση νὰ κάνει ἐντός του τόπο στὸν Θεό, νὰ κατοικεῖ.

Ἐκεῖνος ποὺ κουβαλᾶ ἥσυχα καὶ ταπεινὰ ὁλόκληρη τὴν Θεότητα μέσα του, πηγαίνοντας κουτσά κουτσὰ τὸν δρόμο γιὰ τὴ λαϊκή.

Ἐκεῖνος ποὺ ἔμαθε νὰ λέει σὲ ὅλα "Δόξα τῷ Θεῷ" καὶ νὰ τὸ ἐννοεῖ.