Ὀργὴ ξέσπασε τὶς τελευταῖες ἡμέρες ἀπὸ ὅλους, κατὰ τοῦ δράστη τῶν Γλυκῶν – «Πικρῶν» Νερῶν καὶ κατὰ τοῦ καθηρημένου ἱερέως τῶν καυστικῶν ὑγρῶν. Ἐστράφη ἡ προσοχὴ ὅλων στὴν παρακολούθηση τῶν ἀνατριχιαστικῶν λεπτομερειῶν τῶν ἐν λόγῳ ἐγκλημάτων καὶ οἱ κρίσεις καὶ καταδίκες τῶν δραστῶν τους πηγαίνουν καὶ ἔρχονται, ἐκτοξευόμενες διαρκῶς παντοῦ.
Γιὰ νὰ σκεφτοῦμε ὅμως…
Τὶ θέλει νὰ μᾶς πεῖ ὁ Θεὸς μέσα ἀπὸ αὐτὰ τὰ τραγικὰ συμβάντα ποὺ ἐπέτρεψε;
Σὲ σχέση μὲ τὸ πρῶτο συμβᾶν, αὐτὸ τοῦ ἐγκλήματος τῶν Γλυκῶν Νερῶν, ἔρχεται μιὰ ἀφυπνιστικὴ φωνὴ νὰ πεῖ σὲ ὅλους τοὺς ἐγγάμους τὰ ἐξῆς :
Οἱ δύο νέοι μας τὰ εἶχαν ὅλα αὐτὰ ποὺ ὅλοι σήμερα κυνηγοῦν καὶ διακαῶς ποθοῦν νὰ ἀποκτήσουν : νιάτα, ὀμορφιά, πλοῦτο, μεγάλα σπίτια, αὐτοκίνητα, ἄνετη ζωή, ὡραῖα ρούχα, κοσμήματα, ἐντυπωσιακὲς ἐμφανίσεις, ταξίδια, καλὸ ὄνομα, παιδί κ.λ.π. Γιατὶ ὅμως ἔφτασαν ἐκεῖ; Γιατὶ δὲν εἶχαν κάτι βασικό : Θεὸ καὶ πνευματικὴ ζωή. Γιατί, ὅπως ὅλοι οἱ νέοι μας σήμερα, κηνυγώντας αὐτά, μετετράπησαν σὲ ἐγωπαθεῖς προσωπικότητες, ποὺ ἐρωτεύονται σατανικῶς πρὸς ἱκανοποίηση τῶν ἐμπαθῶν ροπῶν τους, ἀλλὰ δὲν ἔμαθαν ποτὲ θυσιαστικῶς νὰ ἀγαποῦν. Γι’ αὐτὸ στὶς πρῶτες δυσκολίες παρατᾶνε καὶ παιδιὰ καὶ εὐθύνες, τὰ πετάνε καὶ στὰ σκουπίδια ἄν χρειαστεῖ (βλ. ἀμβλώσεις) καὶ φεύγουν γιὰ νέες περιπέτειες σὲ ἄλλους τόπους, μὲ ἄλλην «ἐρωμένη», ἄλλον «ἐραστή», νέες ζωές, καριέρες καὶ ὅλα τὰ συναφὴ ἤ μεταβάλλουν τὴν τρελὴ ἀγάπη σὲ σατανικὸ μίσος καὶ ὁρμοῦν στὸν ἄλλο νὰ τοῦ πάρουν τὴ ζωή, ποὺ θέλησε νὰ ἀφήσει τὸ ἐγώ τους δίχως τὴν ἱκανοποίηση νὰ ἔχει αὐτὰ ποὺ θέλει καὶ ἐπιθυμεῖ. Δὲν μάθαμε ποτὲ τὴ Σταυρικὴ ζωή. Δὲν θέλουμε νὰ κάνουμε καμιὰ θυσία γιὰ νὰ ἔχουμε ἐλεύθερη ψυχή. Μᾶς τύφλωσε ἡ «Ελευθερία» τῶν κυβερνητικῶν ὑποσχέσεων, τῶν ὅποιων “Freedom pass” ἡ ἐκκολαπτόμενη δικτατορία τοῦ ἀντιΧρίστου προωθεῖ. Θέλουμε μόνο νὰ περνάμε καλά καὶ νὰ κάνουμε αὐτὰ ποὺ θέλουμε, ποὺ ἀρέσουν σὲ ἐμᾶς ἡδονικῶς κάθε ὥρα καὶ κάθε στιγμή. Καὶ δενόμαστε θανάσιμα μὲ ὅ,τι τὶς ἐπιθυμίες τὶς ἐγωιστικὲς ὑπηρετεῖ. Φτάνουμε σὲ σημεῖο νὰ ξεσποῦμε σὰν θηρία κατὰ ἐκείνου ποὺ μᾶς διέκοψε «τὴν ἡσυχία μας» ἤ νὰ εἴμαστε ἔτοιμοι μέχρι καὶ νὰ στείλουμε στὸ τάφο τὸν σύζυγο, τὸ παιδί μας, τὸν γονιό μας ἐπειδὴ ἔκανε μιὰ γραντζουνιὰ στὸ τάμπλετ ἤ στὸ κινητό μας!
Ἔτσι καὶ ὁ 33 χρονος δράστης, φόνευσε τὴ νεαρὰ σύζυγό του, γιατὶ ἀπειλοῦσε πὼς θὰ τὸν ἀφήσει καὶ σκηνοθέτησε σατανικῶς ὁλόκληρη ταινία, γιὰ νὰ διαφύγει τῆς συλλήψεως. Δὲν θέλουμε νὰ ἀναλάβουμε καὶ τὴν εὐθύνη τῶν συνεπειῶν τῶν πράξεῶν μας, δυστυχῶς. Εἶναι κι αὐτὸ σύμπτωμα τῆς ἐποχῆς.
Καὶ πόσα τέτοια καθημερινά κάνουμε ὅλοι μας, πόσους τέτοιους μικροὺς ἤ καὶ μεγάλους «φόνους» γιὰ λόγους παντελῶς ἀνόητους, ἐπιπόλαιους καὶ ἅκρως ἐμπαθεῖς, ὅμως ξεσπᾶμε καταδικάζοντας τὸν δράστη τοῦ ἐν λόγῳ φόνου, μὴ θέλοντας οὔτε νὰ δοῦμε τοὺς καθημερινοὺς δικούς μας τοὺς ἀπεχθεῖς.
Πᾶμε τώρα στὸ ἐκκλησιαστικὸ συμβᾶν, τῶν ἀγάμων τῆς ζωῆς, νὰ δοῦμε τὶ ἔχει κι αὐτὸ νὰ μᾶς διδάξει.
Ὁ κατηγορούμενος ἱερεὺς ἔπραξε προφανῶς κάποιες ἄστοχες γιὰ τὸ λειτούργημά του πράξεις καὶ βρέθηκε ἀντιμέτωπος μὲ τὴν Ἐκκλησιαστικὴ Δικαιοσύνη. Ἄκουσε τήν, καθὼς ὁμολογεῖται δικαῖα, καταδίκη του καὶ ξέσπασε ἐπιθετικῶς μὲ καυστικὰ θανατηφόρα ὑγρὰ κατὰ τῶν δικαστῶν του. Κι ἐμεῖς σπεύδουμε νὰ καταδικάσουμε δεινῶς τὶς πράξεις του ἤ νὰ ποῦμε ἀπὸ μιὰ ἄλλη σκοπιὰ κουβέντες τοῦ τύπου «καλὰ νὰ πάθουν οἱ Ἀρχιερεῖς ἔτσι ὅπως ἔχουν γίνει. Ξεσπᾶ ἡ θεία δίκη σὲ αὐτούς».
Τὶ θὰ μᾶς ὠφελήσουν ὅμως σὲ προσωπικὸ ἐπίπεδο πνευματικὰ τὰ μὲν ἤ δὲ αὐτοῦ τοῦ περιεχομένου σχόλιά μας; Τίποτε. Μόνον ζημία πνευματικὴ θὰ ὑποστοῦμε μετέχοντας σὲ αὐτά.
Τὶ θὰ μᾶς ὠφελήσει ἀληθινά; Νὰ διδαχθοῦμε ἀπὸ τὴν περιπέτεια αὐτή. Διότι ὑπάρχει γιὰ ὅλους ἐμᾶς κάποια μεγάλη διδαχή.
Ὁ καθηρημένος ἱερέας ξέσπασε ἐπιθετικὰ ἀκούγοντας τὴν προφανῶς δικαῖα τιμωρία του. Εἶχε πέσει σὲ ἄστοχες πρὸς τὴν ἱερωσύνη του πράξεις.
Ὁ κάθε ἱερέας φέρει τὴν εἰδικὴ ἱερωσύνη, τὴν ὁποῖα λαμβάνει μὲ τὴν χειροτονία ἀπὸ τὸν Ἀρχιερέα, προκειμένου μὲ αὐτὴν νὰ ἐπιτελεῖ τὰ Ἅγια Μυστήρια. Τὸ λειτούργημα αὐτό, ἕνεκα τῆς ἱδιαιτερότητάς του καὶ τῆς λεπτότητάς του προϋποθέτει πρόσωπα μὲ ἁγία κατὰ κοινὴ μαρτυρία ζωή. Πρόσωπα ποὺ ἔχουν μάθει παιδιόθεν νὰ προσέχουν τὸν ἑαυτό τους καὶ ἡ πορεία τοῦ χρόνου τῆς ζωῆς τους ἔχει ἀποδείξει ὅτι μποροῦν ἐπιτυχῶς νὰ διαφεύγουν τῶν πειρασμῶν τῆς ὅποιας συνήθους νεανικῆς καὶ μὴ πνευματικῆς καὶ ἡθικῆς παρεκτροπῆς. Ὁ ἐν λόγῳ ἱερεῦς πρὶν ἤ μετὰ τὴ λήψη τῆς χειροτονίας του, καθὼς ὁμολογεῖται, ἀστόχησε. Νικήθηκε ἀπὸ κάποιες ἀδυναμίες. Ὅπως ἡ πλειοψηφία τῶν πιστῶν σήμερα νικώμεθα, καθὼς «ἐξέλειπεν ὅσιος», ὅπως τονίζει καὶ ὁ ψαλμωδός. Πρὶν σπεύσουμε νὰ τὸν καταδικάσουμε, ἄς σκεφτοῦμε τὰ ἐξῆς : Πλὴν τῆς εἰδικῆς ἱερωσύνης ποὺ ἀναφέραμε, ὑπάρχει καὶ ἡ γενικὴ ἱερωσύνη, τὴν ὁποῖα λαμβάνουμε ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ μὲ τὸ Βάπτισμά μας, τὸ μπόλιασμά μας (εἶναι καλὸ νὰ χρησιμοποιηθεῖ ὁ ὅρος «μπόλιασμα») στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι. Δυστυχῶς ὅμως δὲν τιμοῦμε κανένας μας, ὅπως θὰ ἔπρεπε τὴν γενική μας ἱερωσύνη αὐτή. Καὶ κάθε μέρα πολλάκις ἀστοχοῦμε σὲ σχέση μὲ τὴν ἰδιότητά μας αὐτή. Γι’ αὐτὸ φτάσαμε σὲ σημεῖο νὰ τρέχουμε νὰ λάβουμε ἄλλους εἴδους «μπολιάσματα», προκειμένου νὰ διατηρηθοῦμε στὴ «ζωή»! Νὰ σώσουμε τὴ ζωή μας κατὰ τὴ σωματικὴ ὑπόσταση, ἀσχέτως ἄν πεθάνουμε κατὰ τὴν πνευματική μας ὑπόσταση. Ἡ ἐπικέντρωση στὰ τοῦ σώματος «φάγωμεν, πίωμεν, κατοικήσωμεν, μετακινηθοῦμε, μορφωθοῦμε διανοητικῶς κ.λ.π.» μᾶς ἔκανε νὰ ξεχάσουμε πὼς ἔχουμε καὶ πνευματικὴ ὑπόσταση, δηλαδὴ ζῶσα προορισμένη γιὰ τὴν αἰωνιότητα ψυχή. Μᾶς ἔκανε νὰ μὴν καταλαβαίνουμε πὼς φέρουμε ἱερωσύνη γενική. Καὶ κατὰ συνέπεια νὰ εἴμαστε ὑπὸ καθαίρεση κάθε στιγμή, ἐφόσον ὅλη ἡ βιωτή μας κινεῖται ἄστοχα πρὸς τὴν ὀρθὴ πορεία καὶ λειτουργία τῆς ἱερωσύνης μας αὐτῆς. Κι ἐνῶ βιώνουμε καθημερινὰ τὶς τραγικὲς συνέπειες αὐτῶν τῶν ἀστοχιῶν μας, δὲν θέλουμε νὰ δεχθοῦμε τὶς συνέπειες αὐτὲς μετανοώντας ἐμπράκτως καὶ ἀληθινά, ὁμολογώντας τὴν ἐνοχή μας καὶ δεχόμενοι μὲ γενναιότητα τὴν τιμωρία μας, ἀλλὰ στρεφόμαστε ἐπιθετικὰ πρὸς τοὺς ἄλλους, ὅπως ὁ ἱερέας μὲ τὰ καυστικὰ ὑγρὰ καὶ ἐκτοξεύουμε κι ἐμεῖς συνεχῶς παντοῦ καὶ πάντοτε πολλὲς «ρουκέτες» βιτριολίων ποὺ καίνε καὶ κομματιάζουν τὰ ράσα τῶν ὅποιων Ἀδελφῶν μας τῆς γενικῆς ἤ καὶ τῆς εἰδικῆς ἱερωσύνης.
Ἀπὸ μιὰ ἄλλη ἐποπτικὴ θέση καὶ οἱ Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς καὶ ἱερεῖς μας, ἄς προβληματιστοῦν πάνω στὰ γεγονότα, ἐντρυφώντας πνευματικὰ καὶ λαμβάνοντας τὰ ὅποια ἀφυπντιστικὰ μηνύματα πρὸς καλύτερη εὐθυγράμμιση τῆς ποιμαντικῆς καὶ προσωπικῆς πνευματικῆς πορείας πρὸς τὸ Ἅγιο Θέλημα τοῦ Πανάγαθου Τριαδικοῦ Θεοῦ μας.
Γιὰ νὰ σκεφτοῦμε ὅμως…
Τὶ θέλει νὰ μᾶς πεῖ ὁ Θεὸς μέσα ἀπὸ αὐτὰ τὰ τραγικὰ συμβάντα ποὺ ἐπέτρεψε;
Σὲ σχέση μὲ τὸ πρῶτο συμβᾶν, αὐτὸ τοῦ ἐγκλήματος τῶν Γλυκῶν Νερῶν, ἔρχεται μιὰ ἀφυπνιστικὴ φωνὴ νὰ πεῖ σὲ ὅλους τοὺς ἐγγάμους τὰ ἐξῆς :
Οἱ δύο νέοι μας τὰ εἶχαν ὅλα αὐτὰ ποὺ ὅλοι σήμερα κυνηγοῦν καὶ διακαῶς ποθοῦν νὰ ἀποκτήσουν : νιάτα, ὀμορφιά, πλοῦτο, μεγάλα σπίτια, αὐτοκίνητα, ἄνετη ζωή, ὡραῖα ρούχα, κοσμήματα, ἐντυπωσιακὲς ἐμφανίσεις, ταξίδια, καλὸ ὄνομα, παιδί κ.λ.π. Γιατὶ ὅμως ἔφτασαν ἐκεῖ; Γιατὶ δὲν εἶχαν κάτι βασικό : Θεὸ καὶ πνευματικὴ ζωή. Γιατί, ὅπως ὅλοι οἱ νέοι μας σήμερα, κηνυγώντας αὐτά, μετετράπησαν σὲ ἐγωπαθεῖς προσωπικότητες, ποὺ ἐρωτεύονται σατανικῶς πρὸς ἱκανοποίηση τῶν ἐμπαθῶν ροπῶν τους, ἀλλὰ δὲν ἔμαθαν ποτὲ θυσιαστικῶς νὰ ἀγαποῦν. Γι’ αὐτὸ στὶς πρῶτες δυσκολίες παρατᾶνε καὶ παιδιὰ καὶ εὐθύνες, τὰ πετάνε καὶ στὰ σκουπίδια ἄν χρειαστεῖ (βλ. ἀμβλώσεις) καὶ φεύγουν γιὰ νέες περιπέτειες σὲ ἄλλους τόπους, μὲ ἄλλην «ἐρωμένη», ἄλλον «ἐραστή», νέες ζωές, καριέρες καὶ ὅλα τὰ συναφὴ ἤ μεταβάλλουν τὴν τρελὴ ἀγάπη σὲ σατανικὸ μίσος καὶ ὁρμοῦν στὸν ἄλλο νὰ τοῦ πάρουν τὴ ζωή, ποὺ θέλησε νὰ ἀφήσει τὸ ἐγώ τους δίχως τὴν ἱκανοποίηση νὰ ἔχει αὐτὰ ποὺ θέλει καὶ ἐπιθυμεῖ. Δὲν μάθαμε ποτὲ τὴ Σταυρικὴ ζωή. Δὲν θέλουμε νὰ κάνουμε καμιὰ θυσία γιὰ νὰ ἔχουμε ἐλεύθερη ψυχή. Μᾶς τύφλωσε ἡ «Ελευθερία» τῶν κυβερνητικῶν ὑποσχέσεων, τῶν ὅποιων “Freedom pass” ἡ ἐκκολαπτόμενη δικτατορία τοῦ ἀντιΧρίστου προωθεῖ. Θέλουμε μόνο νὰ περνάμε καλά καὶ νὰ κάνουμε αὐτὰ ποὺ θέλουμε, ποὺ ἀρέσουν σὲ ἐμᾶς ἡδονικῶς κάθε ὥρα καὶ κάθε στιγμή. Καὶ δενόμαστε θανάσιμα μὲ ὅ,τι τὶς ἐπιθυμίες τὶς ἐγωιστικὲς ὑπηρετεῖ. Φτάνουμε σὲ σημεῖο νὰ ξεσποῦμε σὰν θηρία κατὰ ἐκείνου ποὺ μᾶς διέκοψε «τὴν ἡσυχία μας» ἤ νὰ εἴμαστε ἔτοιμοι μέχρι καὶ νὰ στείλουμε στὸ τάφο τὸν σύζυγο, τὸ παιδί μας, τὸν γονιό μας ἐπειδὴ ἔκανε μιὰ γραντζουνιὰ στὸ τάμπλετ ἤ στὸ κινητό μας!
Ἔτσι καὶ ὁ 33 χρονος δράστης, φόνευσε τὴ νεαρὰ σύζυγό του, γιατὶ ἀπειλοῦσε πὼς θὰ τὸν ἀφήσει καὶ σκηνοθέτησε σατανικῶς ὁλόκληρη ταινία, γιὰ νὰ διαφύγει τῆς συλλήψεως. Δὲν θέλουμε νὰ ἀναλάβουμε καὶ τὴν εὐθύνη τῶν συνεπειῶν τῶν πράξεῶν μας, δυστυχῶς. Εἶναι κι αὐτὸ σύμπτωμα τῆς ἐποχῆς.
Καὶ πόσα τέτοια καθημερινά κάνουμε ὅλοι μας, πόσους τέτοιους μικροὺς ἤ καὶ μεγάλους «φόνους» γιὰ λόγους παντελῶς ἀνόητους, ἐπιπόλαιους καὶ ἅκρως ἐμπαθεῖς, ὅμως ξεσπᾶμε καταδικάζοντας τὸν δράστη τοῦ ἐν λόγῳ φόνου, μὴ θέλοντας οὔτε νὰ δοῦμε τοὺς καθημερινοὺς δικούς μας τοὺς ἀπεχθεῖς.
Πᾶμε τώρα στὸ ἐκκλησιαστικὸ συμβᾶν, τῶν ἀγάμων τῆς ζωῆς, νὰ δοῦμε τὶ ἔχει κι αὐτὸ νὰ μᾶς διδάξει.
Ὁ κατηγορούμενος ἱερεὺς ἔπραξε προφανῶς κάποιες ἄστοχες γιὰ τὸ λειτούργημά του πράξεις καὶ βρέθηκε ἀντιμέτωπος μὲ τὴν Ἐκκλησιαστικὴ Δικαιοσύνη. Ἄκουσε τήν, καθὼς ὁμολογεῖται δικαῖα, καταδίκη του καὶ ξέσπασε ἐπιθετικῶς μὲ καυστικὰ θανατηφόρα ὑγρὰ κατὰ τῶν δικαστῶν του. Κι ἐμεῖς σπεύδουμε νὰ καταδικάσουμε δεινῶς τὶς πράξεις του ἤ νὰ ποῦμε ἀπὸ μιὰ ἄλλη σκοπιὰ κουβέντες τοῦ τύπου «καλὰ νὰ πάθουν οἱ Ἀρχιερεῖς ἔτσι ὅπως ἔχουν γίνει. Ξεσπᾶ ἡ θεία δίκη σὲ αὐτούς».
Τὶ θὰ μᾶς ὠφελήσουν ὅμως σὲ προσωπικὸ ἐπίπεδο πνευματικὰ τὰ μὲν ἤ δὲ αὐτοῦ τοῦ περιεχομένου σχόλιά μας; Τίποτε. Μόνον ζημία πνευματικὴ θὰ ὑποστοῦμε μετέχοντας σὲ αὐτά.
Τὶ θὰ μᾶς ὠφελήσει ἀληθινά; Νὰ διδαχθοῦμε ἀπὸ τὴν περιπέτεια αὐτή. Διότι ὑπάρχει γιὰ ὅλους ἐμᾶς κάποια μεγάλη διδαχή.
Ὁ καθηρημένος ἱερέας ξέσπασε ἐπιθετικὰ ἀκούγοντας τὴν προφανῶς δικαῖα τιμωρία του. Εἶχε πέσει σὲ ἄστοχες πρὸς τὴν ἱερωσύνη του πράξεις.
Ὁ κάθε ἱερέας φέρει τὴν εἰδικὴ ἱερωσύνη, τὴν ὁποῖα λαμβάνει μὲ τὴν χειροτονία ἀπὸ τὸν Ἀρχιερέα, προκειμένου μὲ αὐτὴν νὰ ἐπιτελεῖ τὰ Ἅγια Μυστήρια. Τὸ λειτούργημα αὐτό, ἕνεκα τῆς ἱδιαιτερότητάς του καὶ τῆς λεπτότητάς του προϋποθέτει πρόσωπα μὲ ἁγία κατὰ κοινὴ μαρτυρία ζωή. Πρόσωπα ποὺ ἔχουν μάθει παιδιόθεν νὰ προσέχουν τὸν ἑαυτό τους καὶ ἡ πορεία τοῦ χρόνου τῆς ζωῆς τους ἔχει ἀποδείξει ὅτι μποροῦν ἐπιτυχῶς νὰ διαφεύγουν τῶν πειρασμῶν τῆς ὅποιας συνήθους νεανικῆς καὶ μὴ πνευματικῆς καὶ ἡθικῆς παρεκτροπῆς. Ὁ ἐν λόγῳ ἱερεῦς πρὶν ἤ μετὰ τὴ λήψη τῆς χειροτονίας του, καθὼς ὁμολογεῖται, ἀστόχησε. Νικήθηκε ἀπὸ κάποιες ἀδυναμίες. Ὅπως ἡ πλειοψηφία τῶν πιστῶν σήμερα νικώμεθα, καθὼς «ἐξέλειπεν ὅσιος», ὅπως τονίζει καὶ ὁ ψαλμωδός. Πρὶν σπεύσουμε νὰ τὸν καταδικάσουμε, ἄς σκεφτοῦμε τὰ ἐξῆς : Πλὴν τῆς εἰδικῆς ἱερωσύνης ποὺ ἀναφέραμε, ὑπάρχει καὶ ἡ γενικὴ ἱερωσύνη, τὴν ὁποῖα λαμβάνουμε ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ μὲ τὸ Βάπτισμά μας, τὸ μπόλιασμά μας (εἶναι καλὸ νὰ χρησιμοποιηθεῖ ὁ ὅρος «μπόλιασμα») στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι. Δυστυχῶς ὅμως δὲν τιμοῦμε κανένας μας, ὅπως θὰ ἔπρεπε τὴν γενική μας ἱερωσύνη αὐτή. Καὶ κάθε μέρα πολλάκις ἀστοχοῦμε σὲ σχέση μὲ τὴν ἰδιότητά μας αὐτή. Γι’ αὐτὸ φτάσαμε σὲ σημεῖο νὰ τρέχουμε νὰ λάβουμε ἄλλους εἴδους «μπολιάσματα», προκειμένου νὰ διατηρηθοῦμε στὴ «ζωή»! Νὰ σώσουμε τὴ ζωή μας κατὰ τὴ σωματικὴ ὑπόσταση, ἀσχέτως ἄν πεθάνουμε κατὰ τὴν πνευματική μας ὑπόσταση. Ἡ ἐπικέντρωση στὰ τοῦ σώματος «φάγωμεν, πίωμεν, κατοικήσωμεν, μετακινηθοῦμε, μορφωθοῦμε διανοητικῶς κ.λ.π.» μᾶς ἔκανε νὰ ξεχάσουμε πὼς ἔχουμε καὶ πνευματικὴ ὑπόσταση, δηλαδὴ ζῶσα προορισμένη γιὰ τὴν αἰωνιότητα ψυχή. Μᾶς ἔκανε νὰ μὴν καταλαβαίνουμε πὼς φέρουμε ἱερωσύνη γενική. Καὶ κατὰ συνέπεια νὰ εἴμαστε ὑπὸ καθαίρεση κάθε στιγμή, ἐφόσον ὅλη ἡ βιωτή μας κινεῖται ἄστοχα πρὸς τὴν ὀρθὴ πορεία καὶ λειτουργία τῆς ἱερωσύνης μας αὐτῆς. Κι ἐνῶ βιώνουμε καθημερινὰ τὶς τραγικὲς συνέπειες αὐτῶν τῶν ἀστοχιῶν μας, δὲν θέλουμε νὰ δεχθοῦμε τὶς συνέπειες αὐτὲς μετανοώντας ἐμπράκτως καὶ ἀληθινά, ὁμολογώντας τὴν ἐνοχή μας καὶ δεχόμενοι μὲ γενναιότητα τὴν τιμωρία μας, ἀλλὰ στρεφόμαστε ἐπιθετικὰ πρὸς τοὺς ἄλλους, ὅπως ὁ ἱερέας μὲ τὰ καυστικὰ ὑγρὰ καὶ ἐκτοξεύουμε κι ἐμεῖς συνεχῶς παντοῦ καὶ πάντοτε πολλὲς «ρουκέτες» βιτριολίων ποὺ καίνε καὶ κομματιάζουν τὰ ράσα τῶν ὅποιων Ἀδελφῶν μας τῆς γενικῆς ἤ καὶ τῆς εἰδικῆς ἱερωσύνης.
Ἀπὸ μιὰ ἄλλη ἐποπτικὴ θέση καὶ οἱ Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς καὶ ἱερεῖς μας, ἄς προβληματιστοῦν πάνω στὰ γεγονότα, ἐντρυφώντας πνευματικὰ καὶ λαμβάνοντας τὰ ὅποια ἀφυπντιστικὰ μηνύματα πρὸς καλύτερη εὐθυγράμμιση τῆς ποιμαντικῆς καὶ προσωπικῆς πνευματικῆς πορείας πρὸς τὸ Ἅγιο Θέλημα τοῦ Πανάγαθου Τριαδικοῦ Θεοῦ μας.
Εἴθε ὅλοι μας, λοιπόν, νὰ σκύψουμε μὲ σοβαρότητα καὶ πνευματικὴ σύνεση πάνω στὰ αἴτια τῶν τραγικῶν γεγονότων, τὴ βαθύτερη ἐξέταση τῶν λόγων γιὰ τοὺς ὁποίους τέτοια φαινόμενα συμβαίνουν πανταχόθεν διαρκῶς στοὺς καιρούς μας καὶ νὰ φροντίσουμε τὸ συντομότερο νὰ παραδειγματιστοῦμε θετικά, καλλιεργώντας στὶς καρδιές μας εἰλικρινὴ καὶ ὀρθὴ ΜΕΤΑΝΟΙΑ γιὰ τὰ λάθη ὄχι τῶν ἀδελφῶν δραστῶν, ἀλλὰ τὰ πάμπολλα προσωπικὰ ἡμῶν, ποὺ ἔφεραν τὴν κοινωνία μας σὲ αὐτὴν τὴν κατάσταση!
Νὰ μετανοήσουμε, Ἀδελφοί μου.
Πρώτη ἐγώ, δι’ εὐχῶν σας.
Ἀμήν. Γένοιτο.
Ὁ Θεὸς μεθ' ἡμῶν.
