Ακούω συνεχώς γύρω μου και βλέπω τους ανθρώπους στην Εκκλησία ανήσυχους, να ασχολούμαστε διαρκώς με τα προβλήματα στην χώρα, με τα νοσηρά φαινόμενα στους κόλπους της Εκκλησίας, να ανησυχούμε υπέρμετρα, να αγχωνόμαστε, να φανατιζόμαστε, να κακολογούμε, να κρίνουμε, να διαμαρτυρόμεθα και τόσα άλλα...
Γιατί να πέφτουμε στην παγίδα αυτή; Γιατί να έχουμε την πνευματική προσοχή μας στο σκοτάδι; (βλ. διδασκαλία Αγίου Πορφυρίου) Γιατί να ανακατεύουμε διαρκώς ακαθαρσίες και να πετάμε ο ένας στον άλλο αυτές; (βλ. διδασκαλία Αγίου Παϊσίου)
Κάποιοι νομίζουμε πως η αντίδραση στο πρόβλημα λ.χ. του Οικουμενισμού, που πλήττει την Εκκλησία είναι η κοσμικού χαρακτήρος επανάσταση, οι απειλές, οι φωνές, οι έριδες, οι διαμάχες, οι καθαιρέσεις, οι αποτειχίσεις, οι αποχωρήσεις, οι αφορισμοί.
Ας κοιτάξουμε πίσω στην ιστορία της Εκκλησίας. Πώς αντέδρασαν οι φωτισμένοι με την Χάρη του Αγίου Θεού Πατέρες σε αντίστοιχα φαινόμενα στο παρελθόν; Τι έκανε ο Άγιος Βασίλειος, όταν ο Άρειος είχε κερδίσει όλους σχεδόν τους πιστούς στην Επισκοπή του και στην Εκκλησία μας εν γένει; Τι έκανε ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, όταν είχαν πλανηθεί σχεδόν οι πάντες από τον Αρειανισμό; Με τι πνεύμα προσέγγιζε και με τι πνεύμα αντιμετώπισε τον αιρετικό Βαρλαάμ ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, κατά την ησυχαστική έριδα του 14ου αιώνα;
Δεν έχει αποδείξει και καταδείξει περίτρανα η ιστορία πως ο υγιής τρόπος αντίδρασης σε όλα τα κακώς κείμενα του κόσμου είναι ο ησυχαστικός; Ο Αγιοπνευματικός. Αυτός που μιμείται την ζωή και τους τρόπους του Κυρίου μας.
Για κάποιο λόγο επιτρέπει ο Άγιος Θεός όλα αυτά που συμβαίνουν.
Μήπως, αντί να είμαστε έτοιμοι να πάρουμε όπλα και κουμπούρια - οι εντός της Εκκλησίας περισσότερο - εναντίον των άλλων κακών (Οικουμενιστών, αιρετικών, κοσμικών κ.λ.π.) να μετανοήσουμε για λογαριασμό τους; Να σηκώσουμε το βάρος της πλάνης τους.
Να είναι οι αντιδράσεις μας και οι τρόποι μας γεμάτοι Άγιο Πνεύμα και όχι προϊόν κοσμικού πνεύματος, αυτές που η "κοινή" λογική του κόσμου ετούτου του απατεώνος προτάσσει. Γιατί να μπούμε μέσα στο πνεύμα αυτό; Ναι, είναι λάθος αδιαμφισβήτητα και τελεσίδικα ο Οικουμενισμός, αλλά δεν είναι λάθος και ο ζηλωτισμός; Δεν το καταλαβαίνουμε ότι με αυτές τις αντιδράσεις, ξεσηκώνουμε τον αδαή λαό σε συμπεριφορές και τρόπους, που δεν έχουν μέσα τους Θεό;
Αν εμείς, που υποτίθεται πως υπάρχουμε (λέγω για τους Πατέρες) για να υποδεικνύουμε στον λαό το ορθό, ενεργούμε έτσι μέσα από την πλάνη άλλοι του ενός άκρου (Οικουμενισμός) και άλλοι του άλλου άκρου (ζηλωτισμός), πού θα οδηγήσουμε τον λαό του Θεού;
Πού είναι η αρετή της μεσότητος, την οποία και βάδισε ο Ίδιος ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός και για την οποία μιλούν όλοι οι Άγιοί μας; Μα, θα σχίσουμε την Εκκλησία;
Δεν το καταλαβαίνουμε πως όλα αυτά, οι ακρότητες αυτές, οφείλονται στο γεγονός του ότι όλοι έχουμε εγκαταλείψει τον αγώνα μας τον εσωτερικό τον πνευματικό, τον ορθό και υγιή κατά τις υποδείξεις των Πατέρων, για την κάθαρσή μας από τις ενέργειες των παθών; Πώς θα υπάρχει Αγιοπνευματική φώτιση, όταν είμαστε όλοι γεμάτοι εμπάθειες εσωτερικά; Πώς θα έχουμε διάκριση, που είναι το ύψιστο Αγιοπνευματικό χάρισμα;
Ας μετανοήσουμε, αδελφοί μου, πριν να είναι αργά, άπαντες και ας στρέψουμε επιτέλους την πνευματική μας προσοχή σε αυτό, που ο Κύριος περιμένει από εμάς όλους : στον εσωτερικό μας βόρβορο και τον αγώνα μας για την πνευματική καθαρότητα. Αν όλοι κάνουμε αυτό σωστά (από την Κεφαλή της Εκκλησίας μας μέχρι τα νύχια των ποδιών Της), τότε θα πάυσουν όλα τα φαινόμενα τα αρνητικά. Να καταλάβουμε, πως οι κατά Θεόν αποφάσεις είναι προϊόν Αγιοπνευματικής φωτίσεως και όχι διανοητικών διεργασιών κοσμικής λογικής, διά μέσου μιας όποιας ακαδημαϊκής μορφώσεως.
Πρέπει να γίνουμε Άγιοι, για να έχουμε φώτιση σωστή. Ας μετανοήσουμε, λοιπόν, άπαντες! Πριν να είναι αργά. Γιατί ο εγωισμός όλων μας και η πνευματική μας τύφλωση, ένεκα της πνευματικής άγνοιας ή της υπερυψώσεως της κοσμικής "μορφώσεως", μάς έφερε όλους εδώ που είμαστε! Υποβιβάσαμε την όντως καλλιέργεια την πνευματική, για να ανυψώσουμε μια γνώση κοσμική. Κι έχουμε μοιραστεί σε "λαό απαίδευτο", που λαμβάνει ζήλο ου κατ' επίγνωση από τη μια - και όποιον πάρει ο "χάρος" - και σε "σούπερ "καλλιεργημένα πνευματικά" επηρμένα όντα", που φούσκωσαν τα μυαλά τους από την κοσμική γνώση και τυφλώθηκαν από αυτήν και τον εγωισμό που εμπεριέχει και νομίζουμε πως είμαστε εμείς θεοί (κάτι σαν Πάπες δηλαδή) από την άλλη!
Ο Θεός να μας ελεήσει όλους στον δρόμο της αληθινής μετάνοιας, πριν χειρότερο κακό συμβεί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου