Καιρὸ τώρα, προκειμένου νὰ ἀντιμετωπιστεῖ ἡ «πανδημία» ποὺ ξαφνικῶς ἀνέκυψε, μασκοφοροῦμε, μπολιαζόμαστε, σκύβουμε τὸ κεφάλι σὲ ὅ,τι προστάζει τὸ ντόπιο ἤ καὶ οἰκουμενικὸ κυβερνητικὸ σύστημα, γιὰ νὰ πετύχουμε τὸν στόχο τῆς ἐπιστροφῆς στὴν ποθούμενη «κανονικότητα».
Ποιὰ «κανονικότητα» εἶναι αὐτὴ ποὺ ἐπιδιώκουμε ὅμως, καὶ γιὰ χάρη της κάνουμε τυφλὴ καὶ ἀδιάκριτη ὑπακοὴ σὲ ὅλα τὰ ἀπαιτοῦντα;
Ἄν ἡ «κανονικότητα» αὐτὴ ἦταν κανονικότητα κατὰ Θεόν, δὲν θὰ ἐπέτρεπε ὁ Θεὸς νὰ ζοῦμε τώρα τέτοιο κακὸ καὶ τέτοια χοῦντα!!!
Ἄρα ἡ «κανονικότητα» ποὺ ἐπιδιώκουμε, δὲν εἶναι κανονικότητα κατὰ Θεόν, ἀλλὰ «κανονικότητα» τῶν προσωπικῶν μας παθῶν, "κανονικότητα" πνευματικῶν καὶ φυσικῶν ἐχθρῶν! Τὴν ὁποῖα ὅμως, σὰν ἀπὸ τὶ ὑπνωτισμένοι καὶ ἀποχαυνωμένοι καὶ ἀγαποῦμε καὶ αὐτὴν ποθοῦμε, αὐτὴν ἐπιδιώκουμε, αὐτὴν ζητοῦμε καὶ σὲ αὐτὴν ὑπακούουμε ἀγογγύστως, ἀδιαμαρτυρήτως, προθύμως καὶ ἀδιακρίτως, δηλαδὴ δίχως ἐξέταση τῆς ποιότητος, τῆς πνευματικῆς προελεύσεως, τῆς αὐθεντικότητος, τῆς ὑπακοῆς ποὺ μᾶς ζητεῖται.
Ἄν κάναμε τέτοια ὑπακοὴ στὶς Εὐαγγελικὲς Ἐντολὲς ἤ στὸν Γέροντά μας (ποὺ οἱ περισσότεροι οὔτε κἄν ἔχουμε κι ἄν ἔχουμε δὲν τὸν διαλέξαμε συμφώνως μὲ τὰ ἀπαιτούμενα γιὰ τὴ σωτηρία μας, ἀλλὰ συμφώνως μὲ τὰ ἀπαιτούμενα τῆς «εὐλογίας» τῆς προσωπικῆς ἰδιορρυθμίας καὶ ἐμπαθείας μας), θὰ γινόμασταν ὅλοι Ἅγιοι! Ἄν, δηλαδή, ὑπακούαμε στὸν Θεό, στὸ συμφέρον τῆς ψυχῆς μας, ἀγογγύστως, ἀδιακρίτως καὶ μὲ τόση προθυμία!
Εἴδατε τὶ κάνει ἡ ἀγάπη γιὰ τὰ πάθη μας; Μᾶς κάνει ἀρνία ὑπακοῆς (δυστυχῶς οὐχὶ ὑπακοῆς τῆς Χάριτος μύστου, ἀλλὰ ὑπακοῆς ἀντιΧρίστου!) καὶ προθύμους γιὰ κάθε δυνατὴ θυσία (δυστυχῶς ὅμως θυσίας τῶν εὐκόλων, ἐκείνων ποὺ εἶναι γιὰ τὰ πάθη μας, γιὰ τὴν ἀπώλεια τῆς ψυχῆς μας καὶ ὄχι γιὰ τὴ σωτηρία)!
Γιὰ νὰ μπορῶ νὰ συνεχίσω τὴν καφετέρια, τὸ γήπεδο, τὸ γυμναστήριο, τὴ βόλτα στὰ μαγαζιά, τὴ ροὴ χρημάτων, τὴν κάθε κοσμικὴ ἀδολεσχία, προθύμως, ἀγογγύστως, ἀνεξετάστως καὶ ἀδιαμαρτυρήτως πηγαίνω καὶ βάζω μέσα στὸ σῶμα μου τὸν ὅποιο "ὀρὸ", ποὺ ὑπόσχεται "ἐλευθερία"!
Καὶ μὲ τὴν ἴδια προθυμία δέχομαι νὰ τὸν βάλω καὶ πάλι καὶ πάλι καὶ πάλι, ὅσο μοῦ ζητηθεῖ ἀπὸ τοὺς «εἰδικούς» τοῦ συστήματος, καὶ ἄχρι συντελείας, προκειμένου νὰ ἔχω ἕνα πολυπόθητο χαρτὶ «ἐλευθερίας»!
Χωρὶς νὰ σκεφτῶ παραπέρα.
Καὶ στέκομαι σὲ οὐρὲς μὲ ὑπομονὴ ποὺ θὰ ἐθαύμαζαν ἀκόμη κι ἀσκητὲς τῆς ἐρήμου, γιὰ ποιὸν ὅμως λόγο; Γιὰ νὰ ἐπιδείξω μὲ περισσὸ καμάρι Εὐρωπαϊκῆς ὑπακοῆς, δυτικῆς χάρης καὶ κοσμοκανονικῆς, νομικῆς λεβεντιᾶς, στὸν ἀναμένοντα μηχανοσατανιστή, συγγνώμη, μηχανοσκαναριστή, τὴν χάρτα τῆς γραμμικῆς, ψηφιακῆς σατανοβοῦλας – πὼς λέμε «ἐδῶ τὸ καλὸ καρπούζι, μὲ τὴ βούλα…» καὶ νὰ εἰσέλθω στὰ λιμέρια τοῦ κοσμοκράτη, νὰ ἱκανοποιήσω "ἐλευθέρως" καὶ μὲ "εὐλογία" του, τὰ ὅποια προσωπικά μου πάθη!
Αὐτὴν τὴν «κανονικότητα» προσδοκῶ, ἐπιδιώκω καὶ ποθῶ καὶ γι’ αὐτὴν τὴν «κανονικότητα» ἔμαθα νὰ θυσιάζω ὅ,τι μοῦ ἐδόθη ἐκλεκτό, τὴν ψυχή μου, τὰ ἱερά μου, τὴν τιμή μου, τὴν πίστη, τὴ ζωή μου, ἐσχάτως καὶ τὸν ἴδιο τὸν Θεό!
Ἄν αὐτὸ ποὺ ζούσαμε πρίν, κι αὐτὸ στὸ ὁποῖο ἐπιθυμοῦμε διακαῶς νὰ ἐπιστρέψουμε, εἶναι κανονικότητα μὲ τὴν ὀρθὴ πνευματικῶς ἔννοια τοῦ ὅρου, τότε κι ἐγὼ ποὺ γράφω αὐτὰ τὰ λόγια τώρα, δὲν εἶμαι ἀνθρώπινο πρόσωπο, ἀλλὰ σαμάρι ἀλόγου!
Μήπως, λοιπόν, ἀντὶ νὰ ποθοῦμε νὰ «ἐπιστρέψουμε» στὴν «κανονικότητα», νὰ κάτσουμε καὶ νὰ σκεφτοῦμε τὶ εἶναι ὅλα αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν, γιατὶ ἔγιναν, γιατὶ ἐπετράπησαν ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τὶ εἶναι αὐτὸ ποὺ πραγματικὰ θὰ μᾶς βοηθήσει νὰ βγοῦμε ἀπὸ ὅλο αὐτὸ καὶ νὰ ὁδηγηθοῦμε στὴν ἀληθινὴ κανονικόητα : τὴν ὑπακοὴ μας στὸν Πανάγαθο Θεό.
Καὶ τὸ Ἅγιο Θέλημά Του.
Καὶ νὰ πάψουμε πλέον νὰ ποθοῦμε "κανονικότητες" ποὺ ὁδηγοῦν στὸν ὄλεθρο τῶν ψυχῶν καὶ στὸν πνευματικὸ γκρεμό. Νὰ γυρίσουμε πίσω δυνατὰ σὲ ὅ,τι μᾶς ἐδόθη ἱερό, ἀρνούμενοι "ὑπακοές" ποὺ ἔχουν πονηρὸ σκοπό, ἅκρως γιὰ τὶς ζωὲς καὶ τὶς ψυχές μας καταστροφικό!
Γένοιτο. Ἀμήν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου